Ay yüzlüm, apaçık sözlüm rûhum Sana kurban;
Gönlüm Sana hayran!.

Nergis bakışlarının tesiri ne de yaman!
Sultânım el-amân..!

Bak sînemde bir ok var, derûnumda bir acı,
Sendedir ilâcı...

Ey varlığı nûr, dünyası sürûr, sözü Kur’ân!
Her derdime derman...

Pür âteşim bırakma hicranda beni zinhâr!
Rûhumda âh u zâr...

Hem mahzûn, hem de perişan dertlerle kıvrandım;
Kapına dayandım!

Bilmem başka kor, başka ateş, ben Sana yandım;
Seninle uyandım.

Ey dünyaya arştan gelen nûr, ey meh-i tâbân!
Aydınlattı ziyân...

Bakıp da evsâfına hep dîdârını andım;
Aşkınla kıvrandım.

Ey taptaze gül, kâkülü amber, saçı reyhan!
Câziben ne yaman!

Görmemiştir cihanda gözler Sen gibi dilber...
Güneşlerden enver...

Aç lütufla bağrını aç ki kıtmîr kulundur!
Dergâhın uludur...

Deryâlara denk kereminden bir katre ihsân,
Ey gönlüme Sultân!

Lütfeyle ne olur bildiğim başka kapı yok!
Derdim herkesten çok.

Nurdan çehrendeki bu nikab da ne,
Güneşlere tâç giydiren ışıkken?

Hep hicranla bunca yıl bunca sene
Geçmiş gidiyor baharlar beklerken! 

Doğ ruhlara Arş’dan gelen bürhanla,
İnlet dört bir yanı altın sadânla;

Hayat üfle sihirli râyihanla,
Hak adına üfül üfül eserken

Konuş ki, hatipler haddini bilsin,
İlâhî nefhanla ruhlar dirilsin;

Sâyende tâ zirvelere erilsin,
Başlamış gökler de bunu dilerken

Ey mukaddes Kitap, ey ezelî nûr,
Ey iklimi ziyâ etrafı huzûr!

Son demde bir kere daha ne olur,
Ağar, ışık karanlığı boğarken!

Bahar olmasa da sonbahar olsun,
Cihanlar bütün âvâzınla dolsun;

Yeniden nâmın her yanda duyulsun,
Şu fânî ömürlerimiz biterken!